Dla większości gości sezon ślubny właśnie się zakończył. Dla większości, lecz nie wszystkich, bo wiem, że istnieją amatorzy zimowego chajtania. Tak, sama do nich należę i to właśnie pewnego mroźnego, lutowego dnia odbył się nasz ślub i wesele. Jak było? Raczej niestandardowo, bez fotobudki i czekoladowej fontanny. I choć wg. oczekiwań większości populacji i ogólnie przyjętych standardów polecieliśmy po taniości, to był to dokładnie taki dzień, jaki chciałam. Najlepszy i idealny. BO NASZ.

Wynajem samochodu, sala weselna, winietki na stołach, oczepiny, pierwszy taniec, DJ, barman, a może i cyrkowiec. To chyba już standard na wszelkiego rodzaju weselach. Niezależnie od tego czy para młoda postawiła na elegancki dworek, tandetną salę weselną czy wiejski folwark – każdy schemat takiej imprezy jest dokładnie taki sam. Nie lubię, nigdy nie lubiłam i lubić nie będę, totalnie nie odnajduję się w tych klimatach, serio. Czułabym się jak ostatnia kretynka siedząc na honorowym miejscu przy stole ze świadkami i wygłaszając przemówienia. Albo gdy cała sala krzyczałaby do nas Nie pijemy wódki pocałunek był za krótki! Goooorzko- goooorzko, a my jak jełopy całowalibyśmy się na życzenie pijanych gości. DZIŻAS.

Naszym podstawowym założeniem bylo:

Płacimy sami za swój ślub i wesele, a tym samym prawo do podejmowania wszelkich decyzji mamy tylko i wyłącznie my.

Nie rozumiem zaciągania kredytów na imprezę weselną czy też brania/wymagania kasy od rodziców w pakiecie z zaproszeniem dla nigdy niewidzianej ciotki Helenki. Jesteśmy dorośli, wchodzimy razem w nowe, wspólne, dorosłe życie, a dorośli ludzie płacą za siebie. Już bardziej czaję wywalenie oszczędności życia na ten jeden, jedyny dzień. Każdy ma inne priorytety i rzeczy i rzeczy dla mnie nieistotne i żenujące, dla kogoś mogą być wielkim marzeniem z dzieciństwa. Biała suknia, słodkie, małe, słodkie druhny sypiące kwiatkami i luksusowa limuzyna, na którą nigdy nie będzie Cię stać – wizja przemiany na jeden dzień w księżniczkę może skusić niejedną laskę.

Oczywiście nie obeszło się bez prób cichociemnego podstawiania nam fajnych miejsc na wesele i wciskania nieplanowanych gości. No i druga sprawa – ślub cywilny, bo taki braliśmy. Ale jak to? Nie kościelny? Przecież tylko taki się liczy! A no nie liczy. Przynajmniej dla mnie. Niezależnie w co lub kogo wierzysz czy nie, ślubujecie SOBIE miłość i to w tym momencie jest najważniejsze. Zakłamaniem byłoby, gdybym stanęła nagle przed ołtarzem, bo wymaga tego ode mnie pół rodziny i inna opcja nie wchodzi dla nich w grę.

Zaplanowaliśmy więc wszystko w taki sposób, aby najzwyczajniej w świecie miło spędzić ten pierwszy dzień jako nowa rodzina, a przy tym wszystkim zmieścić się w jakimś sensownym budżecie. Nie wiem czy spełniliśmy oczekiwania wszystkich gości, ale my byliśmy szczerze szczęśliwi tego dnia mając siebie i wszystkich bliskich dookoła.

Prawda jest taka, że ślubu na ok. 60 osób nie organizuje się w jeden wieczór i finalnie sami nie wiedzieliśmy, ile tak naprawdę nas to kosztowało, bo wydatki rozciągały się w czasie. Jednak jakiś czas później z czystej ciekawości podliczyłam wszystkie nasze koszty związane z tym dniem. Oto co mi wyszło:

Zaproszenia ślubne – 50 zł

Zrezygnowaliśmy z typowych, imiennych papierowych zaproszeń na rzecz płyt DVD, na których nagraliśmy film, gdzie sami z tzw. łapy w parku opowiadaliśmy o wszystkich szczegółach dotyczących wydarzenia.

Koszty związane ze ślubem cywilnym – 84 zł (opłata skarbowa) oraz 150 zł (muzycy przygrywający nam muzykę z Króla Lwa w urzędzie)

Samochód – 0 zł

Subaru mojej mamy na trasie urząd – hotel – knajpa – okazał się w zupełności wystarczający. No wiem, trochę brak tej limuzyny i efektu WOW na przechodniach, ale starałam się być dzielna i nie płakać.

Wynajem całej knajpy na wyłączność do rana – 0 zł

Oczywiście za tą kwotą szedł przymus kupna i spożywania alkoholu zakupionego na miejsca. To jednak wciąż było dla nas opłacalne.

Jedzenie – 2 000 zł

W pierwotnym założeniu nie zakładaliśmy dla każdego krzesła przy stole, bo po prostu nie było na to miejsca. Zresztą nie chcieliśmy wystawnego obiadu, a po prostu zwykłe, rozgrzewające przekąski (w końcu zima) na start. Jedzenie przygotowywała właścicielka lokalu i jedyne czego żałuję, to tego, że  jednak mogliśmy wziąć wszystkiego więcej. Chociaż zapewniała nas, że przy tej ilości gości to i tak nikt tego nie wyje, a jednak. Albo po prostu mieliśmy wygłodniałych gości.

Torty – 200 zł

Tak naprawdę miało ich nie być. W kosztach jedzenia uwzględnione zostały truskawkowe muffiny, których celem było zastąpienie typowego, ślubnego tortu z dużą ilością kremu. Niestety przez przypadek zostały wystawione na stół na samym początku imprezy i co za tym idzie – zjedzone. W takich okolicznościach przyrody trzeba było udać się awaryjnie do pobliskiej cukierni i kupić dwa, dodatkowe ciasta. Na szczęście okazały się być całkiem smacznie.

Alkohol + napoje – 3 000 zł

Sami byliśmy ciekawi ile wyniesie nas końcowy rachunek, ponieważ nie wprowadziliśmy w tej kwestii żadnego limitu. Mieliśmy na wyposażeniu jedynie kilka alkoholi i stwierdziliśmy, że to absolutnie wystarczy do szczęścia. Wódka, piwo,  białe oraz czerwone wino, do tego tzw. softy i ciepłe napoje typu kawa i herbata. I chociaż nasi goście raczej nie szczędzili sobie w dawkowaniu procentów, to i tak myślałam, że wydamy więcej.

Wystrój sali – 100 zł

Tutaj nie trzeba było za bardzo kombinować, ponieważ sam klimat knajpy stylizowanej na Warszawę sprzed lat, był dla mnie po prostu fajny. Jedyną ingerencją we wnętrze było kupno i postawienie białych literek w postaci naszych inicjałów na pianinie.

Muzyka – 0 zł

Darowaliśmy sobie jakiegokolwiek grajka, który tylko by nas zagłuszał w tak małym pomieszczeniu, a na dodatek nie puszczał dokładnie tego, czego chcę. Parę dobrych miesięcy zajęło mi stworzenie mojej ulubionej playlisty teledysków pozostających w klimacie swingu, czarnych kapeluszy i rozkloszowanych sukienek. Plan był bowiem taki, że z rzutnika na dużą ścianę przez całą imprezę będą lecieć ruchome obrazy, aby oprócz muzyki można było się na coś pogapić. To po prostu fajnie wyglądało.

Fotograf – 500 zł

Na pewno Twój znajomy, ma znajomego, który posiada dobry sprzęt i umie robić równie dobre zdjęcia. Popytajcie, poszukajcie, a nuż zgodzi się za kilka stówek wpaść na Wasza imprezę. Nie zawsze trzeba wydawać miliona monet, aby mieć naprawdę fajne foty

Dodatkowe atrakcje – 85 zł (księga gości)

W końcu główną atrakcją mieliśmy być my, więc stwierdziłam że co będziemy wydziwiać. Alternatywą dla weselnego wodzireja były w naszym przypadku krótkie filmiki z układami tanecznymi puszczane z rzutnika na ścianę, co sprawdziło się w 100%. Do tego standardowy film z podziękowaniami dla rodziny oraz drugi związany z naszym związkiem. Jedyny koszt w tym punkcie poniesiony został w związku z zakupem księgi gości, która finalnie i tak okazała się bezsensu. W ramach prezentu dostaliśmy super fajny album ze zdjęciami z Polaroida, robionymi w ukryciu przed nami na weselu + życzenia od każdego.

Suknia ślubna – 980 zł

Jak się można domyśleć w tej kwestii również szukałam jakiegoś alternatywnego rozwiązania, gdyż wizja kiecki z salonu ślubnego za 3 tysiące na jeden wieczór, wydawała mi się absurdalnym pomysłem i stratą pieniędzy. Finalnie stanęło na dziewczynach z Szyjemy sukienki i po kilku przymiarkach TAKIE cudeńko zawisło u mnie w szafie.

Inne dodatki – 149 zł (fascynator BOZKA), 239 zł (buty), 150 zł (bielizna)

Garnitur + męskie dodatki – 1200 zł

Makijaż, fryzjer, paznokcie – 160 zł (fryzjer)

Prawdę mówiąc moja ciocia robi najpiękniejsze makijaże na świecie i na szczęście mogłam liczyć na jej wsparcie w tej kwestii. Paznokciami zajęła się moja mama (trzymały się skubane przez dwa tygodnie, więc w trakcie podróży poślubnej nie musiałam się nimi w ogóle przejmować), więc jedyną płatną opcją w tym punkcie okazała się fryzura. Miało być prosto, bez udziwnień i blisko hotelu, w którym się zabunkrowaliśmy tego dnia.

Hotel + śniadanie do łóżka – 350 zł (apartament) , 120 zł (śniadanie), 50 zł (taksówka do domu)

To był absolutnie strzał w dziesiątkę. Z racji tego, że zarówno urząd, jak i knajpa mieściły się w obrębie Starego Miasta w Warszawie i musieliśmy być na miejscu już wczesnym popołudniem, postanowiliśmy zafundować sobie nocleg w pobliskim hotelu Bristol. Koszt pokoju rezerwowanego z półrocznym wyprzedzeniem był całkiem miły, nie powiem. Na dodatek, gdy tylko personel dowiedział się o genezie naszego pobytu, finalnie otrzymaliśmy 2-pokojowy apartament o podwyższonym standardzie oraz butelkę dobrego wina wraz z życzeniami do pokoju. Ach, nie zapominajmy o tych romantycznych płatkach róż rozsypanych na naszym łóżku, gdy wróciliśmy nad ranem do hotelu. Niestety byliśmy tak wstawieni i zmęczeni, że jedyne na co było nas stać, to sen i zamówienie śniadania do łóżka.

OGÓLNY KOSZT – 9 567 zł

Na pewno znalazłoby się jeszcze kilka wydatków, których nie uwzględniłam w powyższym rozliczeniu, a o których nie pamiętam, jednak spokojnie możemy przyjąć, że zmieściliśmy się w 10 000 zł.

Jak widać dla chcącego nie trudnego. A tak straszyli, że pójdziemy z torbami.